İyi geceler kızlar
Benim annem ile babam 1 yaşındayken ayrılmışlar ben annemle babam arasında 7 yaşına kadar gel git yaptım ama anneme çok bagliydim onsuz hayat dusunemezdim her hayalimde o vardı onun moreli bozulunca ben uyku uyuyamiyordum daha 5 yaşındaydım
annem beni bırakacak diye ödüm patlardi Allah korusun diyip uyurdum ama bir gün oldu işte annemden ayrıldım babam beni aldı ve bidaha konuşturmadı babamın dediğine göre annem evleneceği için almış annemin nisaninda odadan çıkmamıştım ben.sonra ben daha 6 yaşında hayal kurmayı bıraktım çünkü artık annem yoktu kabus gibiydi babamın yanında mutlu olamayacağımi hep hissettim.gel zaman git zaman annemi buldum gizli gizli aradım hhep sağdan soldan 5 e gidiyordum.babam evliydi iki kardeşim birde üvey ablam vardı herşey güzeldi üvey annemin takıntıları dışında daha sonra öyle böyle annemi gizli aradım hep ama o açmadı engelledi vs.esi beni istemedi.somea yıllar geçti 16 yaşında evi terkettim üvey annem ve ablam yüzünden yıllar geçince büyüdükçe herkes değişti bana karşı babam zorla evli gibiydi eve gelmez yollara giderdi kimseyle konuşamadim en sonunda evi terkettim dayanamayıp o kadar kötüydü ki o evde hayat hergun lütfen kavga çıksa bile kısa sürsün diye dua ederdim kardeşlerim çok deegerliydi erkek olan bensiz uyumaz kız olanda annemsin benim derdi annesini sevmezdi pek çünkü o çocuklarına ağzına geleni söyleyen resmen psikolojiyi mahveden parçalayan biriydi kimse duramazdi orda asla neyse ben evi terkedip yurda gittim 17 yaşıma orda girdim orda da psikolojik destek aldım hasar gördüm hastanelerde yattım yemeden içmeden kesildim vs. Ama annem beni bir kere aradı yine olduğu gibi vaatler verdi sadece gerçek olmadığını biliyordum tabi .hep güçlü olaya çalıştım kimsenin kaldıramayacağı şeyleri kaldırdım.orda da işler yolunda gitmedi yıprandım babam aldı beni yanına benden sonra o da evi terketti tabi.ikimizn ayrı hayatı vardı artık sadece ikimiz vardık 18 yaşına geldim sıkıntılar asla bitmedi babam nişanlandı nişanlısı iyiydi tabi ama ben onun evinde kalıyordum babam yola gittiği için kalmak istemiyordum evimde tek rahattım ben kedim vardı bide canımdan çok sevdiğim.bem ağlayınca ağlardı oda hemen gelip sarilirdi 
neyse öyle böyle sıkıntılar arttı babamla da anlaşamadım konuştuğum biri vardı şuan onunla evliyim ufak tefek sorunlar var ama sorunlara rağmen ne olursa olsun hep mutluyuz gülüyoruz ...neyse ben yıllar sonra ilk defa annemle anne gibi konuştum evlendigim gün numarasını verdi bana önceden bı sorun olduğunda onu ararsam eşi görür diye vermemis şuan annemi görme ihtimalim var ama onu özlediğim için değil ölüm var pişman olmamak için eşim de gerek olmadığını söylüyor bunca yıl yoktu sokakta kaldın yanında olmamış engellemiş şimdi niye yanında olsun ki sıkıntın yok biseyin yok anne dediğin yanında her daim olsa gelir dedi.kafam çok karışık eşim çok haklı ama içim rahat etmez diye korkuyyorum annem bu ayın 30nunda geleceğini söyledi yanıma eşim gelsin ama sen gitme dedi bunca yıl sen hep adım atmak yerine ona kosmuss7n şimdi o gelsin diyor seninde annen olduğunu hatirlasin diyo sizce ne yapmalıyım eşim haklı mı annem pişman mı?
Benim annem ile babam 1 yaşındayken ayrılmışlar ben annemle babam arasında 7 yaşına kadar gel git yaptım ama anneme çok bagliydim onsuz hayat dusunemezdim her hayalimde o vardı onun moreli bozulunca ben uyku uyuyamiyordum daha 5 yaşındaydım
annem beni bırakacak diye ödüm patlardi Allah korusun diyip uyurdum ama bir gün oldu işte annemden ayrıldım babam beni aldı ve bidaha konuşturmadı babamın dediğine göre annem evleneceği için almış annemin nisaninda odadan çıkmamıştım ben.sonra ben daha 6 yaşında hayal kurmayı bıraktım çünkü artık annem yoktu kabus gibiydi babamın yanında mutlu olamayacağımi hep hissettim.gel zaman git zaman annemi buldum gizli gizli aradım hhep sağdan soldan 5 e gidiyordum.babam evliydi iki kardeşim birde üvey ablam vardı herşey güzeldi üvey annemin takıntıları dışında daha sonra öyle böyle annemi gizli aradım hep ama o açmadı engelledi vs.esi beni istemedi.somea yıllar geçti 16 yaşında evi terkettim üvey annem ve ablam yüzünden yıllar geçince büyüdükçe herkes değişti bana karşı babam zorla evli gibiydi eve gelmez yollara giderdi kimseyle konuşamadim en sonunda evi terkettim dayanamayıp o kadar kötüydü ki o evde hayat hergun lütfen kavga çıksa bile kısa sürsün diye dua ederdim kardeşlerim çok deegerliydi erkek olan bensiz uyumaz kız olanda annemsin benim derdi annesini sevmezdi pek çünkü o çocuklarına ağzına geleni söyleyen resmen psikolojiyi mahveden parçalayan biriydi kimse duramazdi orda asla neyse ben evi terkedip yurda gittim 17 yaşıma orda girdim orda da psikolojik destek aldım hasar gördüm hastanelerde yattım yemeden içmeden kesildim vs. Ama annem beni bir kere aradı yine olduğu gibi vaatler verdi sadece gerçek olmadığını biliyordum tabi .hep güçlü olaya çalıştım kimsenin kaldıramayacağı şeyleri kaldırdım.orda da işler yolunda gitmedi yıprandım babam aldı beni yanına benden sonra o da evi terketti tabi.ikimizn ayrı hayatı vardı artık sadece ikimiz vardık 18 yaşına geldim sıkıntılar asla bitmedi babam nişanlandı nişanlısı iyiydi tabi ama ben onun evinde kalıyordum babam yola gittiği için kalmak istemiyordum evimde tek rahattım ben kedim vardı bide canımdan çok sevdiğim.bem ağlayınca ağlardı oda hemen gelip sarilirdi neyse öyle böyle sıkıntılar arttı babamla da anlaşamadım konuştuğum biri vardı şuan onunla evliyim ufak tefek sorunlar var ama sorunlara rağmen ne olursa olsun hep mutluyuz gülüyoruz ...neyse ben yıllar sonra ilk defa annemle anne gibi konuştum evlendigim gün numarasını verdi bana önceden bı sorun olduğunda onu ararsam eşi görür diye vermemis şuan annemi görme ihtimalim var ama onu özlediğim için değil ölüm var pişman olmamak için eşim de gerek olmadığını söylüyor bunca yıl yoktu sokakta kaldın yanında olmamış engellemiş şimdi niye yanında olsun ki sıkıntın yok biseyin yok anne dediğin yanında her daim olsa gelir dedi.kafam çok karışık eşim çok haklı ama içim rahat etmez diye korkuyyorum annem bu ayın 30nunda geleceğini söyledi yanıma eşim gelsin ama sen gitme dedi bunca yıl sen hep adım atmak yerine ona kosmuss7n şimdi o gelsin diyor seninde annen olduğunu hatirlasin diyo sizce ne yapmalıyım eşim haklı mı annem pişman mı?
