Ana sayfa
Neler yeni
Yeni mesajlar
Yeni profil mesajları
Son aktiviteler
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Kullanıcılar
Şu anki ziyaretçiler
Yeni profil mesajları
Profil mesajlarında ara
Ayın En Yardımsever Annesi
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Uygulamayı yükle
Yükle
Ana sayfa
Forumlar
Gebelik - Hamilelik - Kadın Doğum
Gebelikle ilgili Sorum Var
Yalnızlık
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="Mama" data-source="post: 117460" data-attributes="member: 1131"><p>Bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki hiç kimsem yokmuş gibi... Evlendikten sonra bu hissim daha da arttı. Hiç bir şeye yaramıyormuşum gibi hissediyorum. Güçlü durmaya çalışıyorum ama içimdeki eksik çocuk hep buruk, ağlamaklı... Babamın sorumsuzlukları, abimin, ablamın zorbalıklarıyla büyüdüm, üstüne maddi imkansızlıklar... Hayal bile kuramadım, onca karmaşanın içinde sağlam bile büyüdüm kimseye içimi dökemiyorum ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra. Bi ablam var benden yaşça büyük o da bencil, diktatör, maddiyatçı, kardeşini bile kıskanabilen karakterde bir insan. Beni hep yarı yolda bıraktı. En çokta buna üzülüyorum ablam var ama yanımda değil, cocukluğumda, okul hayatımda, evliliğimde, doğumumda hep yarım kaldım maddi, manevi mahçup bırakıldım. Şimdi ikinci hamileliğim yine aynı şeyleri yaşayacağım, yine tek başıma ayakta durmaya çalışacağım, biliyorum birçoğunuz böyle ama sizi gerçekten destekleyen bir dostunuz varsa, yanında ağlayıp gülebildiğiniz bir kardeşiniz varsa ona sıkıca sarılın benim için... Çünkü ben bunu hiç yaşamadım.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Mama, post: 117460, member: 1131"] Bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sanki hiç kimsem yokmuş gibi... Evlendikten sonra bu hissim daha da arttı. Hiç bir şeye yaramıyormuşum gibi hissediyorum. Güçlü durmaya çalışıyorum ama içimdeki eksik çocuk hep buruk, ağlamaklı... Babamın sorumsuzlukları, abimin, ablamın zorbalıklarıyla büyüdüm, üstüne maddi imkansızlıklar... Hayal bile kuramadım, onca karmaşanın içinde sağlam bile büyüdüm kimseye içimi dökemiyorum ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra. Bi ablam var benden yaşça büyük o da bencil, diktatör, maddiyatçı, kardeşini bile kıskanabilen karakterde bir insan. Beni hep yarı yolda bıraktı. En çokta buna üzülüyorum ablam var ama yanımda değil, cocukluğumda, okul hayatımda, evliliğimde, doğumumda hep yarım kaldım maddi, manevi mahçup bırakıldım. Şimdi ikinci hamileliğim yine aynı şeyleri yaşayacağım, yine tek başıma ayakta durmaya çalışacağım, biliyorum birçoğunuz böyle ama sizi gerçekten destekleyen bir dostunuz varsa, yanında ağlayıp gülebildiğiniz bir kardeşiniz varsa ona sıkıca sarılın benim için... Çünkü ben bunu hiç yaşamadım. [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Cevap yaz
Ana sayfa
Forumlar
Gebelik - Hamilelik - Kadın Doğum
Gebelikle ilgili Sorum Var
Yalnızlık
Üst