Her gece olduğu gibi eşim gece 1 “de işten geldi. Biraz oturduktan sonra yatağa geçtik ve hiçbirşeyden habersiz uyuduk. Saat 04.17”de büyük bi sarsıntı ile uyandık , ben daha önce de deprem gördüğüm için eşim o sarsıntı anında masanın altına girelim dedi ben hayır birazdan durur dedim ama ben öyle dediğim an daha çok şiddetlenmeye başladı ve Beren”i kollarımın arasına bi hışımla aldım ve eşime telefonunu elinde tut dedim. Sakin kalmaya çalıştım ama içimden de buradan sağ çıkamayacağız öleceğiz dedim kendimi rabbime teslim ettim olduğumuz yerde kaldık deprem durana kadar. 4 katlı binanın ikinci katında oturuyorduk ve üst 2 katımız da inşaat idi tuğlalar düşmeye başladı onların sesiyle apartman çökecek sandık o korku o çaresizlik tarif edilemez. Daha sonra çok şükür durdu ve hemen Beren”i aldım eşim de battaniyesini aldıktan sonra direk dışarıya çıktık. Ben hala normal bi deprem olduğunu kimseye birşey olmadığını sanıyorum taaa ki dışarıya çıkıp milletin ordan oraya koşturmalarını arabaların tıkış tıkış oradan oraya gittiğini görene kadar..Ailem hemen aradı beni onlar da iyiydi çok şükür gelip beni aldılar. İnsanların o çaresizliğini , enkazları , çığlıkları, ağlayışları size anlatamam… Ahh o yardım çığlıkları memleketimde tek bi bina yerde kalmadı herkes öldü kimse kalmadı. Rabbim kimseye yaşatmasın bir daha o kadar kötü ki…Biz direk eşimin ailesinin yanına köye gittik hala da oradayız evimizde çatlaklar var , ama giremiyoruz . Rabbime çok şükür canımızı , evladımızı bize bağışladı. Rabbim bir daha yaşatmasın inşallah
