Merhaba anne adayları ve anneler yazım biraz uzun olacak sabırla okuyan her kese önceden teşekkür ederim.. Aslında bunu yazmakda bir maksadım var benim gibi ilk hamileliğini yaşayan ve bilgisiz anne adaylarına bi nevze de olsa hayrım dokunsun isterim.. Nacizane bir tavsiye
Yaşadıklarıma gelicek olursak, Ben 9 yıldır anne olamıyorum her yolu denedik ama nasib olmadı bi türlü, sonunda eşimle karar verdik tüp bebek yaptırdık ilk denememiz olmadı malesef,yeniden denedik şükürler olsun bu kez oldu ve üçüzlerime hamile olduğumu öğrendim.. Çok mutluydum anne olacağımın sevinciyle içim içime sığmıyordu. 8 haftamda kontrola gitdiğimde bebeğimin bi tanesinin kalbinin durduğunu öğrendim çok üzüldüm ağladım ama hiç birşey bitmemişdi.. İki tane daha yavrum vardı karnımda onlarla devam etmeliydik yolumuza ve etdikde.. Güle oynaya haftalarımızı geçirdik taa kii 17 haftamıza kadar.. O günün tarihini unutdum ama yaşadığım travmayı asla unutamıyorum.. 
17 haftalık ikizlerime hamileydim her iki yavrum çok iyi gelişmişdi ve aynı sağlıkla devam ediyordu... Bir gün sabah uyandığımda kasıklarımda ve belimde adet ağrısı gibi ağrılarım başladı, aslında benim bilgisizliğim ve tecrübesizliğim burda kendini belli etdi.. Ben bu ağrının normal olduğunu düşünerek her hamilede olur gibisinden ihtimal vermedim, uzanayım geçer dedim.. İki gün sonrada Dr kontrolum vardı nasılsa gidicem diyerek Drma haber vermedim ağrılarımı.. Yalnızca dra değil hiç kimseye Anneme eşime bile söylemedim normal olduğunu düşünerek.. O gün ağrılarım hiç geçmedi ve ben halaa normalmiş gibi davranıyorum.. Ertesi Sabah kalkdığımda ağrım keçmişdi tamamen.. İyidim artık akşam üstü tvolete gitdim ve sanki büyük tvoletim varmış gibi ıkınma geldi bana, ıkındım ve benden pat diye su açıldı,bebeğimin amniyotik kesesi patlamış ve sıvı akmaya başladı.. Belki beni kınıyacaksınız ama ben hala tecrübesizliğimin toyluğumun kurbanıyımkorkduğumdan bu olaydanda kimseye bahs etmedim.. O gün kuzenim kocası çoçukları bize geldi akşam Annemlerde hiç bişeyden habersiz manqal falan keyfi yapıyorlar bizde eşimle ordayız tabiki.. Ve ben hala kimseye derdimi söylemiyorum bilincim bağlanmıştı sanki.. Düşündükce kendime çok kızıyorum ama faydası yokki.. Yemek falan yedik gece saat 10 10 buçuk gibi vardı ve benim suyum artarak akmaya devam ediyordu.. Kuzenim benden küçük ama ikiz çoçuk annesi benden daha bilgili bu konularda.. Kuzenimi tenha bir yere çekdim ve ona seszice başıma geleni söyledim ama kimseye söyleme diyede tenbihliyorum.. Kuzenim suyum geldiğini duyunca dizlerine vurdu abla ne diyorsun sen deyip ağlamaya başladı.. O ana kadar hiç bişey yok her şey normall kafasını yaşıyordum.. Kuzenim derhal annemi çağırıp söyleyeceğini dedi ben korkarak hayır söyleme diye yalvarıyorum.. Abla bebeğini kaybediyorsun farkındamısın diyerek beni kendime getirdi o an.. Anneme söyledik o gece ağlayarak apar topar Eşim Annem Babam beni dra götürdü Acilden giriş yapdık hemen Drmı çağırdılar ve geldi beni müayine etdi.. Hayatımın en kötü günüydü o gün ve gece.. Dr rahim ağzımın açıldığını ve bebeğin rahim ağzına düşerek orda kalbinin durduğunu söyledi hemde iki üç saat önce olmuş dedi.. Ben tvoletde ıkınırken olmuş.. O kadar çok ağladım kii benimde kalbim duracakmış gibi hiss ediyordum.. Dr bebek için yapıcak bişey yok artık sabaha kadar düşecek dedi ama diğer bebeğim daha vardı benim.. İkizlerimin biri hala yaşıyordu.. Bu sırada Dr ümitsizce düşen bebeğimin ardından sağ bebeğiminde düşeceğini 50%50 ye bile şansımın olmadığını söyledi.. Çünki böyle küçük haftalarda rahim ağzı açılmışsa ikizler arka arkaya düşüyormuş ve açılmış rahim ağzına dikişde atılamazmış... Dra o kadar çok yalvardımki en azından bir bebeğimi kurtar diğe.. Drum bana kalbini ALLAHA bağla dedi benim yapa bileceğim hiç bişey yok dedi eğer bebek düşdükden sonra rahim ağzın hemen kapanırsa diğer bebeğin yaşaması için elimden geleni yaparım dedi.. Sadece dua ett rahim ağzın hemen kapansın kapanmazsa diğer bebek de düşecek bu işin çaresi yoktu.. Hastaneye yatırdılar beni sabaha kadar ağladım gözümü kırpmadan bebeğin düşmesini bekledim öyle yorqun düşmüşdü ki bedenim ve piskolojim sanki dünya üzerime çökmüş gibiydim.. 3 gün boyunca bebeğim cansız bedeniyle rahim ağzımda kaldı düşmedi artık kanıma ve sağ bebeğime enfeksiyon geçmişdi.. Drlar durmadan antibiotik falan yapıyorlar enfeksiyonu önlemek için.. 3 günün sonunda yine gece saat 9 gibi hastanede tvolet için kalkdım ve benden yavaş yavaş bir şey geliyordu tamda geldi delikden çıkdı ve orda durdu.. Bebeğimin ayağıymış 
bağırdım hemşireler geldi bakdı ve hemen drumu çağırdılar.. Dr geldi gece bakdı ve bana bebeğin düşemediğini kürtaj yardımı ile ondan kurtulmam gerekdiğini söyledi.. Ben hiç ayrılmak istemiyordumki yavrumdan cansızda olsa onu vermek istemiyordumKürtaja aldılar beni ama hiç bir ağrı kesici iğne narkoz olmazmış diğer bebeğimi yaşata bilmemiz için kürtaj ağrısına dayanmam gerekiyordu.. Evet kürtaj başladı ama nasıl bir ağrıı dayanacak gücüm yok bir anda ağrıdan bayılmışım.. Drların konuştuklarını duya biliyordum hayal mayal.. Biri diğerine şöyle dedi artık sağ bebeği gözden çıkarmamız lazım önceliğimiz Anneyi kurtarmak olmalı bu kız masada kalıcak yoksa biz ailesine ne cevap veririz.. Çok az dozalı narkoz verelim hemen artık bebeğe ne olursa olsun kızı kurtaralım... Hepsini duyuyordum ama kaç günün yorqunluğu ve ağrının verdiği bayqınlıkdan cevap veremiyordum... Narkoz vermişler kürtaj bitdi ve o an RABBİMİN bir mucizesi gerçekleşdi kürtajdan hemen sonra rahim ağzım kendiliğinden kapanmış ve sağ kalan bebeğime dokunmamışlar.. Ben hala bayqınım hafif narkozluyum yine drın söylediğini duydum Bu ALLAHIN bir mucizesi diyordu çok şaşkın bir biçimde bir birlerini tebrik ediyordu drlar iyi iş çıkardık diye.. Beni narkozdan ayıltdılar ve gözün aydın rahim ağzın kapandı diğer bebeğin yaşıyor dedi Dr inanmadım ona ağlayarak yalvardım, baş ucumda ultrason vardı bana bebeğimi gösterin diğe yalvardım.. Gösterdiler kendi gözlerimle gördüm yaşadığını o an o kadar çok şükr etdim ki en azından sağ kalan yavrum için bir umut vardı artık.. Drlar rahim ağzı kapandığı için ellerinden gelen her şeyi yapacaklardı bebeğim için.. Ve yaptılarda 10 gün hastanede yatdım antibiotikler iğneler tabletler kullandılar enfeksiyon geçmişdi kanıma artık.. Dr hala tehlikem olduğunu söyledi ve kürtajdan sonra bir hafta kadar ateşlenmezsem hiç bir sıkıntı olmaz dedi ama ateşlenirsem yinede bebeği alıcaklarını söyledi.. Şükürler olsun atlatdım ateşlenmeden 10 günü geçirdim artık eve taburcu olundum.. O hastaneden bebeğimle birlikde çıkmam için çok dua etdim ALLAHIMA ve RABBİM duydu sesimi bana yaşamam için bir sebeb bir şans daha verdi... Eve geldik hep yatak istirahatinde 24 haftaya geldik bebeğimle... Artık hareketlerinide hiss ediyordum yavaş yavaş ve bir gün hareket etmedi hiç gün boyunca.. Yaşadıklarımnan korkmuş biri olarak heöen Dra gitdim iyikide gitdim bebeğim iyidi ama rahim ağzım yine kısalmışdı her an açıla bilir dedi dr ve beni eve bile bıralmadan acil serklaj ameliyatına aldı dikiş atıldı rahim ağzına.. Taburcu olduk yinede hep yatarak sadece tvolet dışında ayağa kalkmayarak şimdilerde 29 hafta olduk.. Şükürler olsun RABBİME dikişim tutdu ve bebeğimi bana bağışladı ALLAHIM..
Evet arkadaşlar buraya kadar sabırla okuduğunuz için hepinize teşekkürler yazımın başında da söğlediğim gibi benim gibi tecrübesiz bilgisiz anne adaylarına bir fikir olsun diğe yaşadıklarımı yazdım.. Size tavsiyem en ufak bir sıkıntınzda Dra gitmeniz.. Sakın rehavete kapılmayın normal bişey deyib zamanınızı kaybetmeyin çok şey kaybedersiniz.. Ben kaybetdim bebeğimin birini kendi akılsızlığım yüzünden keşkeler hiç yakamı burakmıyor keşke erken davransaydım her kesi ayağa kaldırsaydım belki bebeğim yaşıyor olacakdı.. kendimi suçlamadığım bir an bile yok amaa artık olan oldu RABBİM sağ kalan bebeğimi sağ salim kucağıma almayı nasib etsin tek duam bu artıkHepinize teşekkür ediyorum ve bebeklerinizi sağlıkla kucağınıza almayı diliyorum.. Güzel ve huzurlu bir hamilelik geçirin inşALLAH
Yaşadıklarıma gelicek olursak, Ben 9 yıldır anne olamıyorum her yolu denedik ama nasib olmadı bi türlü, sonunda eşimle karar verdik tüp bebek yaptırdık ilk denememiz olmadı malesef,yeniden denedik şükürler olsun bu kez oldu ve üçüzlerime hamile olduğumu öğrendim.. Çok mutluydum anne olacağımın sevinciyle içim içime sığmıyordu. 8 haftamda kontrola gitdiğimde bebeğimin bi tanesinin kalbinin durduğunu öğrendim çok üzüldüm ağladım ama hiç birşey bitmemişdi.. İki tane daha yavrum vardı karnımda onlarla devam etmeliydik yolumuza ve etdikde.. Güle oynaya haftalarımızı geçirdik taa kii 17 haftamıza kadar.. O günün tarihini unutdum ama yaşadığım travmayı asla unutamıyorum.. 17 haftalık ikizlerime hamileydim her iki yavrum çok iyi gelişmişdi ve aynı sağlıkla devam ediyordu... Bir gün sabah uyandığımda kasıklarımda ve belimde adet ağrısı gibi ağrılarım başladı, aslında benim bilgisizliğim ve tecrübesizliğim burda kendini belli etdi.. Ben bu ağrının normal olduğunu düşünerek her hamilede olur gibisinden ihtimal vermedim, uzanayım geçer dedim.. İki gün sonrada Dr kontrolum vardı nasılsa gidicem diyerek Drma haber vermedim ağrılarımı.. Yalnızca dra değil hiç kimseye Anneme eşime bile söylemedim normal olduğunu düşünerek.. O gün ağrılarım hiç geçmedi ve ben halaa normalmiş gibi davranıyorum.. Ertesi Sabah kalkdığımda ağrım keçmişdi tamamen.. İyidim artık akşam üstü tvolete gitdim ve sanki büyük tvoletim varmış gibi ıkınma geldi bana, ıkındım ve benden pat diye su açıldı,bebeğimin amniyotik kesesi patlamış ve sıvı akmaya başladı.. Belki beni kınıyacaksınız ama ben hala tecrübesizliğimin toyluğumun kurbanıyımkorkduğumdan bu olaydanda kimseye bahs etmedim.. O gün kuzenim kocası çoçukları bize geldi akşam Annemlerde hiç bişeyden habersiz manqal falan keyfi yapıyorlar bizde eşimle ordayız tabiki.. Ve ben hala kimseye derdimi söylemiyorum bilincim bağlanmıştı sanki.. Düşündükce kendime çok kızıyorum ama faydası yokki.. Yemek falan yedik gece saat 10 10 buçuk gibi vardı ve benim suyum artarak akmaya devam ediyordu.. Kuzenim benden küçük ama ikiz çoçuk annesi benden daha bilgili bu konularda.. Kuzenimi tenha bir yere çekdim ve ona seszice başıma geleni söyledim ama kimseye söyleme diyede tenbihliyorum.. Kuzenim suyum geldiğini duyunca dizlerine vurdu abla ne diyorsun sen deyip ağlamaya başladı.. O ana kadar hiç bişey yok her şey normall kafasını yaşıyordum.. Kuzenim derhal annemi çağırıp söyleyeceğini dedi ben korkarak hayır söyleme diye yalvarıyorum.. Abla bebeğini kaybediyorsun farkındamısın diyerek beni kendime getirdi o an.. Anneme söyledik o gece ağlayarak apar topar Eşim Annem Babam beni dra götürdü Acilden giriş yapdık hemen Drmı çağırdılar ve geldi beni müayine etdi.. Hayatımın en kötü günüydü o gün ve gece.. Dr rahim ağzımın açıldığını ve bebeğin rahim ağzına düşerek orda kalbinin durduğunu söyledi hemde iki üç saat önce olmuş dedi.. Ben tvoletde ıkınırken olmuş.. O kadar çok ağladım kii benimde kalbim duracakmış gibi hiss ediyordum.. Dr bebek için yapıcak bişey yok artık sabaha kadar düşecek dedi ama diğer bebeğim daha vardı benim.. İkizlerimin biri hala yaşıyordu.. Bu sırada Dr ümitsizce düşen bebeğimin ardından sağ bebeğiminde düşeceğini 50%50 ye bile şansımın olmadığını söyledi.. Çünki böyle küçük haftalarda rahim ağzı açılmışsa ikizler arka arkaya düşüyormuş ve açılmış rahim ağzına dikişde atılamazmış... Dra o kadar çok yalvardımki en azından bir bebeğimi kurtar diğe.. Drum bana kalbini ALLAHA bağla dedi benim yapa bileceğim hiç bişey yok dedi eğer bebek düşdükden sonra rahim ağzın hemen kapanırsa diğer bebeğin yaşaması için elimden geleni yaparım dedi.. Sadece dua ett rahim ağzın hemen kapansın kapanmazsa diğer bebek de düşecek bu işin çaresi yoktu.. Hastaneye yatırdılar beni sabaha kadar ağladım gözümü kırpmadan bebeğin düşmesini bekledim öyle yorqun düşmüşdü ki bedenim ve piskolojim sanki dünya üzerime çökmüş gibiydim.. 3 gün boyunca bebeğim cansız bedeniyle rahim ağzımda kaldı düşmedi artık kanıma ve sağ bebeğime enfeksiyon geçmişdi.. Drlar durmadan antibiotik falan yapıyorlar enfeksiyonu önlemek için.. 3 günün sonunda yine gece saat 9 gibi hastanede tvolet için kalkdım ve benden yavaş yavaş bir şey geliyordu tamda geldi delikden çıkdı ve orda durdu.. Bebeğimin ayağıymış bağırdım hemşireler geldi bakdı ve hemen drumu çağırdılar.. Dr geldi gece bakdı ve bana bebeğin düşemediğini kürtaj yardımı ile ondan kurtulmam gerekdiğini söyledi.. Ben hiç ayrılmak istemiyordumki yavrumdan cansızda olsa onu vermek istemiyordumKürtaja aldılar beni ama hiç bir ağrı kesici iğne narkoz olmazmış diğer bebeğimi yaşata bilmemiz için kürtaj ağrısına dayanmam gerekiyordu.. Evet kürtaj başladı ama nasıl bir ağrıı dayanacak gücüm yok bir anda ağrıdan bayılmışım.. Drların konuştuklarını duya biliyordum hayal mayal.. Biri diğerine şöyle dedi artık sağ bebeği gözden çıkarmamız lazım önceliğimiz Anneyi kurtarmak olmalı bu kız masada kalıcak yoksa biz ailesine ne cevap veririz.. Çok az dozalı narkoz verelim hemen artık bebeğe ne olursa olsun kızı kurtaralım... Hepsini duyuyordum ama kaç günün yorqunluğu ve ağrının verdiği bayqınlıkdan cevap veremiyordum... Narkoz vermişler kürtaj bitdi ve o an RABBİMİN bir mucizesi gerçekleşdi kürtajdan hemen sonra rahim ağzım kendiliğinden kapanmış ve sağ kalan bebeğime dokunmamışlar.. Ben hala bayqınım hafif narkozluyum yine drın söylediğini duydum Bu ALLAHIN bir mucizesi diyordu çok şaşkın bir biçimde bir birlerini tebrik ediyordu drlar iyi iş çıkardık diye.. Beni narkozdan ayıltdılar ve gözün aydın rahim ağzın kapandı diğer bebeğin yaşıyor dedi Dr inanmadım ona ağlayarak yalvardım, baş ucumda ultrason vardı bana bebeğimi gösterin diğe yalvardım.. Gösterdiler kendi gözlerimle gördüm yaşadığını o an o kadar çok şükr etdim ki en azından sağ kalan yavrum için bir umut vardı artık.. Drlar rahim ağzı kapandığı için ellerinden gelen her şeyi yapacaklardı bebeğim için.. Ve yaptılarda 10 gün hastanede yatdım antibiotikler iğneler tabletler kullandılar enfeksiyon geçmişdi kanıma artık.. Dr hala tehlikem olduğunu söyledi ve kürtajdan sonra bir hafta kadar ateşlenmezsem hiç bir sıkıntı olmaz dedi ama ateşlenirsem yinede bebeği alıcaklarını söyledi.. Şükürler olsun atlatdım ateşlenmeden 10 günü geçirdim artık eve taburcu olundum.. O hastaneden bebeğimle birlikde çıkmam için çok dua etdim ALLAHIMA ve RABBİM duydu sesimi bana yaşamam için bir sebeb bir şans daha verdi... Eve geldik hep yatak istirahatinde 24 haftaya geldik bebeğimle... Artık hareketlerinide hiss ediyordum yavaş yavaş ve bir gün hareket etmedi hiç gün boyunca.. Yaşadıklarımnan korkmuş biri olarak heöen Dra gitdim iyikide gitdim bebeğim iyidi ama rahim ağzım yine kısalmışdı her an açıla bilir dedi dr ve beni eve bile bıralmadan acil serklaj ameliyatına aldı dikiş atıldı rahim ağzına.. Taburcu olduk yinede hep yatarak sadece tvolet dışında ayağa kalkmayarak şimdilerde 29 hafta olduk.. Şükürler olsun RABBİME dikişim tutdu ve bebeğimi bana bağışladı ALLAHIM.. Evet arkadaşlar buraya kadar sabırla okuduğunuz için hepinize teşekkürler yazımın başında da söğlediğim gibi benim gibi tecrübesiz bilgisiz anne adaylarına bir fikir olsun diğe yaşadıklarımı yazdım.. Size tavsiyem en ufak bir sıkıntınzda Dra gitmeniz.. Sakın rehavete kapılmayın normal bişey deyib zamanınızı kaybetmeyin çok şey kaybedersiniz.. Ben kaybetdim bebeğimin birini kendi akılsızlığım yüzünden keşkeler hiç yakamı burakmıyor keşke erken davransaydım her kesi ayağa kaldırsaydım belki bebeğim yaşıyor olacakdı.. kendimi suçlamadığım bir an bile yok amaa artık olan oldu RABBİM sağ kalan bebeğimi sağ salim kucağıma almayı nasib etsin tek duam bu artıkHepinize teşekkür ediyorum ve bebeklerinizi sağlıkla kucağınıza almayı diliyorum.. Güzel ve huzurlu bir hamilelik geçirin inşALLAH
burayada yazarsın doğum yapınca diğer arkadaşlar gibi İnşallah bu seferde güzel bir doğum anını yazarsın bizlere İnşallah
