Kızlar 9 ay olucak oğlumu doğumda kaybedeli,kaybettiğimi öğrendiğim zamanda,sonrada hep dik durmaya çalıştım yapısal olarak,ama hâlâ daha gece yastığa başımı koyunca ağlarım..aklıma gelince ciğerim yanıyor resmen..Ama ilk andan beri sırf güçlü durdum diye kimse saygı duymadi eşimin tarafından kaynanam daha hastanedenkn gelip doktru suçladı,hepsi daha gençsin olur bıda dedi sanki pazardan mal alıyom..bir ay sonra akrabann bebeği oldu,hemen haber verdiler arayın diye...Şimdi amcasının oğlunun bebeği olmuş daha sabahtan eşimi aramşlr arayın ihtiyaç varmı diye sorun diye..Zaten ariyrz ediyrz ama azıcıkta olsa saygı gösterilse ya tabiki mutlu oluyoruz ama insanız içimiz yanıyor ister istemez böyle şeylerde ne biliyim gerildim içimi dökmek istedim...Biraz da olsa insan anlaşlmak istiyr hep güçlü durduk diye hiç bir şey olmamış gibi davranılması zoruma gidiyor bazen...ohh içimi yazdm rahatladım l