Ayy anılarım canlandı yine
Bizimki çocukluk aşkı, ilk aşk

Ben 7. Sınıftayken eşim çıktı karşıma. Birgün okulda resim dersinin tenefusundeyken ben daha resim çizmeye devam ediyordum, geldi sınıfa hasret bi bakar mısın? Bi dakika gelir misin? dedi. Yok yaa ben niye geliyor musum sen gel dedim. Bikac kez ısrar etti gittim yanına. Adımı nereden biliyorsun dedim( ben onu ilk kez görüyordum şaka gibi), adını bilmeyen mi var dedi ( okulun sayılı çalışkan öğrencilerindendim, her öğretmenin örnek öğrencisi

). "Neyse ne. Ne diyeceksin, ne oldu?" dedim. Sana bişey diyeceğim ama kimseye söyleme, en yakın arkadaşına, annene, ailene bile diyee sıraladı. Tamam dedim. Boşver diyip gitti

o gitti ama aklımdan hiç gitmedi acaba ne diyecekti bana diye diye düşünmekten kendime takıntı etmiş ve farkında olmadan sevmiştim.O da bana beni sevdiğini söylememiş ama hemen hemen her gün kendi dersinden kaçıp bizim derslere katılıyordu. Gözlerimin içine bakıp

kokluyordu

öğretmenlerim onun bana olan hislerini farkedip beni uyardılar. Kara kaşına kara gözüne güvenme dediler, güvendim... Arkadaşlarımız aracılığıyla açıldı, bir yılımız masum, güzel bi sevgiyle gecti. Ben liseye geçtim o okulu bıraktı, İstanbul'a çalışmaya gitti ama beni hiç bırakmadı. Lisem bittiği gibi bana da supriz bi şekilde annesi annemle konuşmaya gelmişti. Bizimkiler yok dediler tabi, annesi üç dört kez geldi. Sonra büyükler falan, sonuç çok şükür 2010 dan bu yana

bir yıl nişanlı kaldık, 2016 da evlendik. Altı yıldır evliyiz biri 5 buçuk, biri 55 günlük iki prensesimiz var. Çok şükür, çok mutluyum, çok huzurlu. Rabbim isteyen, dileyen herkese nasip etsin

Yine olsa, yine eşimi seçerdim. Onu çok seviyorum

Rabbim onu bana ve kızlarımıza bağışlasın